(1899–1986) Arjantinli şair, deneme ve kısa öykü yazarı. Latin Amerika ́nın ve dünya edebiyatının önde gelen isimlerinden J. L. Borges, İngiliz asıllı bir aileden geliyordu ve İngilizceyi İspanyolcadan önce öğrendi. Erken çocukluğu Arjantin’de geçen Borges, I. Dünya Savaşı’nın hemen öncesinde (1914) ailesiyle birlikte Cenevre’ye taşındı. Burada Latince, Fransızca ve Almanca öğrendi ve üniversite eğitimini tamamladı. Aile 1919’da Cenevre’den ayrılarak İspanya’ya geçti. İspanya’da kaldığı süre içinde Borges, Rafael Cansinos-Asséns liderliğin- deki avangard edebiyat akımı Ultraizm’den etkilendi. 1921’de Buenos Aires’e dönen Borges, şiirlerini ve denemelerini edebiyat dergilerinde yayımlayarak ya- zarlık kariyerini başlattı. 1923’te ilk şiir kitabı Buenos Aires Tutkusu’nu (Fervor de Buenos Aires) yayımladı. Martín Fierro, Prisma, Proa ve Sur dergilerinin kuruluşuna katkıda bulundu ve bu dergilere yazılar yazdı. 1930’dan sonra Borges edebiyat alanında yeni bir deneye girişti. Şiir, eleştiri, deneme ve öykü türlerinin karışımından oluşan yazılar yazmaya başladı. Bu çalışmanın ilk ürünü, kısa öykü derlemesi Alçaklığın Evrensel Tarihi’dir (Historia universal de la infamia, 1935). Borges 1937’den itibaren Buenos Aires’te kütüphane arşiv memuru olarak çalışmaya başladı. 1942’de arkadaşı Adolfo Bioy-Casares ile dedektif öykülerinden oluşan Don Isidro Parodi İçin Altı Sorun’u (Seis problemas para don Isidro, 1942) “Bustos Domecq” adını kullanarak yayımladı. 1946’da Juan Perón’un iktidara gelişiyle, kütüphanedeki işine son verildi. Borges, Buenos Aires’te bir akademik derginin editörlüğünü üstlendi. Emecé Editores Yayınevi’nin edebiyat danışmanlığında bulundu. 1955’te Perón’un iktidarı kaybetmesinden sonra, Ulusal Kütüphane’nin müdürlüğüne getirildi. Aynı dönemde Buenos Aires Üniversite- si’nde İngiliz ve Amerikan edebiyatı profesörlüğüne başladı ve 1970’e kadar bu görevde kaldı. Kalıtımdan gelen bir hastalık nedeniyle Borges, 1950’li yıllarda neredeyse tamamen kör olduysa da bu durum, hem ABD’de hem de Avrupa’da çeşitli üniversiteleri ziyaret etmesine ve konferanslar vermesine engel olmadı. Borges 1961’de Formentor ödülünü Samuel Beckett ile paylaştı. 1967’de Harvard Üniversitesi’ndeyken Norman Thomas di Giovanni ile tanıştı. Beş yıllık ortak çalışma dönemine giren ikili, Borges’in eserlerini İngilizceye çevirdi ve yazar, İngilizce konuşulan dünyada yeni bir ün kazandı. 1973’te Juan Perón tekrar iktidara gelince Ulusal Kütüphane’deki görevinden istifa etti. 1985’te Cenevre’ye yerleşti. 1986’da Cenevre’de karaciğer kanserinden öldü. Çok üretken bir yazar olan ve 20. yüzyıl edebiyatının klâsik yazarları arasına giren Borges’in bazı eserleri şunlardır. Yolun Ötesinde Ay (Luna de enfrente, 1925), San Martin Defteri (Cuaderno San Martin, 1929), Evaristo Carriego (1930), Sonsuzluğun Tarihi (Historia de la eternidad, 1936), Yolları Çatallanan Bahçe (El jardín de senderos que se bifurcan, 1941), Alef (El Aleph, 1949), Ölüm ve Pusula (La muerte y la brújula, 1951), Öteki Soruşturmalar (Otras Inquisiciones, 1952), Şiirler (Poemas, 1943, 1954, 1958), Karanlığa Övgü (Elogio de la Somb- ra, 1969), Brodie Raporu (El informe de Brodie, 1970), Kum Kitabı (El Libro di Arena, 1975), Yedi gece (Siete noches, 1980), Dantevari Denemeler Shakespe- are’in Belleği (Neuve Ensayos Dantescos La Memoria de Shakespeare, 1982). Ayrıca Borges, Virginia Woolf’un Orlando’sunu, Henri Michaux’nun Asya’da bir Barbar’ını (A Barbarian in Asia), Herman Melville’in Katip Bartleby’sini (Bartleby the Scrivener) ve William Faulkner’ın Yaban Palmiyeleri’ni (The Wild Palms) İs- panyolca’ya çevirdi. ”